ชูใจอัพเดท พฤศจิกายน

สวัสดีเดือนพฤศจิฯ ค่ะ

จิ๊กเพิ่งอายุครบ 37 มาได้ไม่นานค่ะ… สมัยอายุ 20 ปลายๆ เวลาเห็นหงอกนี่ต้องรีบดึงเลย ตื่นเต้นมาก รู้สึกว่า ตายแล้ว! แก่แล้ว! ตัดภาพมาตอนนี้ การเห็นผมหงอกกลายเป็นเรื่องคุ้นตาไปแล้ว ถ้าดึงหงอกหมดหัวก็ล้านพอดีค่ะ 555

สำหรับพี่น้องแล้ว อะไรคือคุณค่าของการมีอายุมากขึ้นคะ? ในสุภาษิต 20:29 บอกว่า “ศักดิ์ศรีของคนหนุ่มคือพลังของเขา แต่ความสง่างามของคนชราคือผมหงอก” อืม… มันคืออะไรนะ ความสง่างามที่ว่า…

———————

จิ๊กเริ่มลงทุนในหุ้นเองตั้งแต่ 10 ปีที่แล้วค่ะ ด้วยความที่อยากลองดูว่าเราจะสามารถลงทุนมี Passive income กับเค้าได้ไหม เลยลองเปิดพอร์ตเทรดหุ้นออนไลน์ เอาเงินเก็บตัวเองส่วนหนึ่งมาลงทุนดู ถึงจะรู้ว่าการลงทุนมีความเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง ก็แหม… เราคนรุ่นใหม่ศึกษาหาความรู้ได้เพียงแค่ปลายนิ้ว แล้วก็คิดว่าเราเน้นลงทุนระยะยาว หาหุ้นดีๆ แล้วถึอยาวๆ เก็บกินปันผลไป ตลอดช่วงที่ลงทุนในหุ้นจิ๊กก็หาอ่านบทความหุ้นบ้าง มีไปนั่งเรียนวิชาดูกราฟหุ้นกับรุ่นน้องบ้าง เคยคิดจะนั่งเรียนเองในยูทูปแต่ก็ไม่สำเร็จสักครั้งเพราะไม่มีวินัยขนาดนั้น ช่วงปีแรกๆ ที่เริ่มเล่นตลาดหุ้นดีเลยเล่นได้บ้างก็ได้ใจ ได้กำไรมาก็เอาไปลงทุนต่อ แต่มาหลังๆ ตลาดหุ้นเริ่มผันผวน และหุ้นที่ถือไว้เยอะที่สุดค่อยๆ ตกลงมาเรื่อยๆ แต่เราก็คิดว่ามันน่าจะดีขึ้นได้ ผลประกอบการในอนาคตน่าจะดีขึ้นได้นะ

ผ่านมา 7-8 ปี หุ้นตัวนั้นก็ไม่เคยกลับไปถึงจุดคุ้มทุนอีกเลย มีหลายคนบอกให้จิ๊กขายหุ้นตัวนั้นไปได้แล้ว เพราะตัวนั้นน่าจะเป็นหุ้นปั่น ส่วนตัวเองคิดว่าไม่น่าจะเลวร้ายขนาดนั้นแต่ก็แอบทำใจอยู่แล้วว่าเป็นเรื่องยากมากที่หุ้นตัวนี้จะกลับมาที่จุดคุ้มทุนได้ เพราะทุนที่เราซื้อไว้ค่อนข้างสูงเลยค่ะ (เรียกตัวเองว่าแมงเม่า ณ ยอดดอยได้เลย) ถึงจะรู้ทั้งรู้ แต่สิ่งที่ทำตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็คือ เปิดเข้าไปดูว่าตอนนี้ราคาเท่าไหร่ แต่ไม่เคยตัดสินใจว่าจะทำอะไรกับมันได้สักที

จนกระทั่งเมื่อ 1-2 สัปดาห์ก่อน หุ้นตัวนั้นเทหนักต่ำที่สุดตั้งแต่ที่เคยเห็นมา หลังจากปรึกษากับโบรกเกอร์และสามี ก็เห็นควรแก่เวลาที่จะต้องยอมรับความจริงได้แล้ว “รีบขายก่อนที่จะไม่มีเงินเหลือเลย” ละนั่นเป็นเหตุการณ์ก่อนจะถึงวันเกิดไม่กี่วันค่ะ

วันก่อนขณะที่ยืนล้างจานอยู่ ก็นึกถึงเงินที่เสียไปกับหุ้นตัวนั้น พลางบ่นในใจว่า “ไม่น่าเลยยยย เสียดายเงินนนนน อุตส่าห์เก็บหอมรอมริบทำงานกว่าจะได้เงินมา แต่ต้องเสียเงินไปกับอะไรไม่รู้ตั้งเยอะ เอาไปซื้อเป็นทรัพย์สินยังไงก็ยังได้ใช้” แล้วก็มีอีกความคิดนึงแทรกเข้ามาในหัวว่า “แล้วไงล่ะ ก็เสียเงินไปแล้วแต่จะไม่เรียนรู้อะไรจากเรื่องนี้เลยเหรอ”

ตอนนั้นก็นิ่งคิดขึ้นมาได้ว่า นี่อาจจะเป็นของขวัญวันเกิดที่พระเจ้าให้เราก็ได้นะ เรื่องบางเรื่องก็ต้องเจ็บเพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลง ยอมรับว่าตัวเองพลาดเพื่อจะได้เรียนรู้ เมื่อเรียนรู้จึงจะมีประสบการณ์

มีประโยคหนึ่งที่กูรูด้านการลงทุนมัก Quote คำพูดนี้มาสอนเสมอ คือ “การลงทุนที่ดีที่สุดคือการลงทุนในความรู้ของตัวเอง” ใช่ค่ะ ที่ผ่านมาจิ๊กชะล่าใจและละเลยจะทำความเข้าใจกับสิ่งที่ตัวเองลงทุนไป เพราะทำตามอย่างที่เขาบอกว่าดีโดยไม่ศึกษาด้วยตัวเองให้ดีก่อน ความเสี่ยงที่ยิ่งกว่าการลงทุนใดๆ ทั้งหมดก็คือ ความไม่รู้แล้วยังจะลงทุนของตัวเองนี่แหละ(โอ้ยยย พูดอีกก็เจ็บอีก)

———————

ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่น้องหาคำตอบให้กับคำถามที่จิ๊กถามไปตอนแรกได้รึยังคะ? อะไรคือคุณค่าของการมีอายุมากขึ้น? หรือถ้าถามตามสุภาษิตก็คือ อะไรคือผมหงอกแห่งความสง่างามของพี่น้อง?

สำหรับจิ๊กในการเริ่มต้นปีที่ 37 คือ ยอมรับความล้มเหลวของตัวเองและเรียนรู้จากมัน บทเรียนเรียบง่ายที่จ่ายมาด้วยราคาแพง (แพงจริงๆ ค่ะ) แต่ทุกประสบการณ์ย่อมมีราคาเสมอ อย่าให้ตัวเลขของอายุเพิ่มขึ้นไปเปล่าๆ โดยไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย อีกอย่างก็คือเราเพิ่มมูลค่าให้มันได้ด้วยการถ่ายทอดออกไปให้คนอื่นได้เรียนรู้ด้วย นั่นคือคุณค่าของการมีวงปีที่เพิ่มขึ้น และเป็นความสง่างามของผมหงอกที่หยุดไม่อยู่ของจิ๊กค่ะ