“ผมชอบเงิน ชอบเที่ยว และชอบดื่ม”
ถ้าคำว่า “ชอบ” หมายถึงสิ่งที่ทำจนติดเป็นนิสัยก็คงจริงตามนั้น แต่ถ้าคำว่า “ชอบ” หมายถึงความพอใจ หรือการมีความสุขเมื่อได้ทำ ประโยคข้างต้นก็อาจไม่ใช่ความจริงเสียทีเดียว
เคยคิดไหมว่ามีอะไรอยู่ภายใต้การกระทำแต่ละอย่างที่เราคุ้นชินกับมัน
และเหตุผลในใจลึกๆ ที่ผลักดันให้เราทำสิ่งเหล่านี้คืออะไร
ถ้าผมหยุดคิดสักนิด พยายามทำความเข้าใจตัวเองอีกสักหน่อย อดีตที่ผ่านมาคงไม่เดินหลงไปไกลขนาดนี้ แต่อย่างไรก็ตาม ความผิดพลาดในครั้งก่อนได้กลายเป็นบทเรียนสำคัญที่นำผมมาจนถึงวันนี้… วันที่ผมได้พบกับพระเจ้า และสิ่งที่เคยค้นหามาทั้งชีวิต
_______________
จะบอกว่าผมเป็นเด็กที่เกิดมาบนกองเงินก็ไม่ผิด เพราะพ่อแม่ของผมทำงานธนาคาร ชีวิตวัยเด็กผมจึงใช้เวลาอยู่ในธนาคารเสียเป็นส่วนใหญ่ ไม่ว่าจะหลังเลิกเรียน ปิดเทอม หรือวันหยุด พ่อแม่จะนั่งทำงานขณะที่ผมผู้เดินสำรวจธนาคารจนเบื่อเริ่มหากระดาษกับดินสอมาวาดรูประหว่างรอ
พอขึ้น ม.1 พ่อกับแม่ตัดสินใจซื้อรถให้ เพื่อผมจะได้กลับบ้านหรือไปไหนมาไหนเองได้โดยไม่ต้องรอพ่อแม่มารับหรือนั่งรถโรงเรียนไปนั่งแกร่วที่ธนาคารอีก ผมได้รถทั้งที่อายุไม่ถึงเกณฑ์จะทำใบขับขี่ด้วยความเห็นชอบของผู้ปกครอง เหตุเพราะ “ความสะดวกสบาย” และสิ่งที่เป็นผลพลอยได้ของการขับรถเองคือผมจะไปไหนก็ได้!
พ่อแม่เลิกงานดึกทั้งคู่ กลับบ้านไปก็ไม่มีใครอยู่ ทางเลือกของผมในตอนนั้นจึงเป็นการรวมตัวเพื่อนๆ ไปเที่ยว กินเหล้า เข้าผับ และติดผู้หญิง ตอนนั้นผมมีแฟนเยอะจนจำหน้าไม่ได้ คบๆ เลิกๆ พอทะเลาะกันหรือรู้สึกว่าเข้ากันไม่ได้ก็เลิกไปคบกับคนใหม่
จน ม.ปลาย ผมเริ่มพาแฟนมาอยู่ด้วยกันที่บ้าน พ่อแม่ก็ยังทำทุกอย่างเหมือนเป็นเรื่องปกติ ไม่มีการพูดคุยถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ตื่นมาก็มีเงินวางอยู่บนโต๊ะ วางตะกร้าผ้าที่ใช้แล้วไว้หน้าบ้านเผื่อสายๆ ร้านซักรีดจะแวะมารับ ก่อนที่ผมจะขับรถไปส่งแฟนที่โรงเรียนเขาก่อน แล้วค่อยเข้าโรงเรียนตัวเอง
มันเป็นเรื่องง่ายที่จะหาเงินและหาแฟน แต่แน่นอนว่าไม่มีอะไรยั่งยืน โดยเฉพาะเรื่องของความสัมพันธ์ แฟนที่ย้ายมาอยู่ที่บ้านก็เปลี่ยนหน้าไปเรื่อยๆ ตามช่วงเวลา
ปัจจัยระยะการคงอยู่ของแต่ละความสัมพันธ์ส่วนมากขึ้นอยู่กับนิสัยที่เข้ากันไม่ได้แล้วไม่พยายามปรับตัวเพราะมันง่ายกว่าที่จะตัดสินใจจบแล้วเริ่มใหม่ ส่วนอีกปัจจัยที่สำคัญและพบบ่อยคือการเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่น บ้างเราเป็นฝ่ายไป บ้างเขาเป็นฝ่ายไป
อย่างไรก็ตาม ผมชินแล้วกับวิถีชีวิตแบบนี้
ชีวิตที่ไม่มีอะไรนอกจากการหาเงิน เที่ยว และดื่มจนหมดวัน
_______________
จนกระทั่งเรียนใกล้จะจบมหาวิทยาลัย ผมก็ได้เริ่มต้นความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนหนึ่ง
แฟนผมคนนี้กำลังศึกษาพระคัมภีร์ และเขาก็ชวนไปโบสถ์ แน่นอนว่าผมตกปากรับคำ ไม่ใช่ว่าเรื่องนี้เพิ่งเคยเกิดขึ้นเป็นครั้งแรกเสียเมื่อไหร่ แฟนเก่าของผมคนหนึ่งก็เคยชวนไปวัดสวดมนต์ จำได้ว่าตอนนั้นผมสวดมนต์ก่อนนอนทุกคืนก่อนที่ในอีกไม่นานเราก็เลิกกันเพราะเขาไปมีคนอื่น
ผมคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องใหม่ แต่ความจริงคือวันอาทิตย์นั้นกลายเป็นจุดเริ่มต้นในการเปลี่ยนแปลงของผมอย่างเหนือความคาดหมาย
จำได้ว่าการเทศนาพูดถึงเรื่อง “บาปกรรม” และพี่คนเทศน์ก็อธิบายว่า บาปกรรมไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นข้ามภพข้ามชาติ แต่ “กรรม = การกระทำ” ซึ่งมันเกิดขึ้นในชีวิตนี้นี่แหละ
คำนั้นแทงใจผม จนระหว่างเทศนาก็นึกย้อนไปว่าตัวเองเคยทำอะไรลงไปบ้าง เริ่มมีความกลัว กระทั่งเทศนาเสร็จก็มีคนชวนเรียนพระคัมภีร์พื้นฐาน หรือที่โบสถ์นั้นเรียกกันว่า “เล่มแดง”
ผมตกปากรับคำ
จากนั้นก็เรียนเล่มแดงจนจบแล้วตัดสินใจรับเชื่อในเวลาต่อมา
…
คนที่โบสถ์มักพูดกันว่าพอรับบับติศมาแล้วชีวิตจะดีขึ้น แต่เรื่องของผมเหมือนกลับกัน ทุกอย่างดูจะแย่ไปเสียหมด เมื่อ “กรรม” ของ “การกระทำ” ในอดีตค่อยๆ ย้อนกลับมาทีละเรื่อง
เริ่มมีคนทักแฟนผมมาเตือนเพื่อแนะนำให้เลิก หลายคนก็บอกเล่าเรื่องแย่ๆ ของผมให้ฟัง จนผมถามเขาไปว่า “อยากเลิกกันไหม”
ในใจคิดว่าเขาต้องทิ้งผมแน่ แต่คำตอบที่ได้กลับเปลี่ยนหัวใจทั้งหมดของผมไป เมื่อเขาบอกว่า ถ้าเป็นเวลาก่อนหน้านี้คงเลิกไปแล้ว แต่ในเวลานี้ผมมีพระเจ้าด้วยการตัดสินใจเชื่อ นั่นนับว่าเป็นจุดเริ่มต้นของการกลับใจ ดังนั้นเขาจึงยังมีความหวังในการเปลี่ยนแปลงของผมอยู่
“คนอื่นยังมีความหวังในตัวผมเลย
แล้วทำไมตัวผมถึงไม่มีความหวังในตัวเองล่ะ”
.
พอเข้าใจอย่างนั้นก็รู้สึกว่าต้องเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองได้แล้ว
_______________
หลังจากนั้นผมก็เลิกเที่ยว เลิกเมา พยายามออกจากความมืดของโลกนี้ ถึงมันจะเป็นการเปลี่ยนแปลงกะทันหันจากหน้ามือเป็นหลังมือ แต่เรื่องก็ไม่ได้ง่าย เพื่อนค่อยๆ หายจนบางครั้งผมก็ถามตัวเองว่าอยากจะทิ้งชีวิตเดิมๆ จริงๆ เหรอ
พอปรึกษาแฟน เขาก็บอกตรงๆ ว่าผมติดเพื่อนเกินไป และถ้าแค่เลิกเที่ยวแล้วเพื่อนหาย คนเหล่านั้นจะเรียกได้ว่าเป็น “เพื่อน” จริงๆ หรือเปล่า? คำถามทิ้งท้ายทำให้ผมกลับมาย้อนคิดว่าความสัมพันธ์ที่ผ่านมาทั้งเพื่อนและแฟนก็ล้วนแล้วแต่จบไปง่ายๆ ซึ่งหากว่ามันง่ายขนาดนั้น บางทีสิ่งที่ผ่านมาคงไม่ใช่ความสัมพันธ์ที่มีคุณภาพสักเท่าไหร่
การเดินหน้าไปสู่สิ่งใหม่และมองหาความสัมพันธ์ที่ยั่งยืนกว่าจึงเป็นทางเลือกของผม และสิ่งที่ได้ค้นพบในภายหลังคือเบื้องลึกเบื้องหลังของการ “ชอบเงิน ชอบเที่ยว และชอบดื่ม” มันเป็นความต้องการในใจที่ผมอาจรู้มานานแล้ว แต่ไม่ได้พยายามทำความเข้าใจเสียเท่าไหร่ ซึ่งอาจสรุปได้ว่าเหตุผลจริงๆ คือ “ความรัก”
แค่เป็นเด็กที่ต้องการความรัก และพยายามหาอย่างผิดวิธีจนท้ายที่สุดก็ล้มเหลวจนได้เจอกับ “พระเจ้า” ที่มอบคำตอบที่ดีเกินความคาดหมายของผมมาให้
ขอบคุณพระองค์สำหรับความรัก ความผิดพลาด
และขอบคุณที่สุดคือการตามหาบุตรชายที่หลงหายคนนี้
.
ด้วยความรัก ความเชื่อ และชูใจ
…
(ส่งท้าย)
ผมอธิษฐานกับพระเจ้าเรื่องแต่งงานกับแฟนคนที่พาผมมาโบสถ์ แล้วพระองค์ก็อวยพรชีวิตด้วยการเตรียมพร้อมทุกอย่างให้ ทั้งเรื่องบ้าน และเรื่องงาน จนหลังความพยายามเปลี่ยนแปลงของผมโดยมีพระเจ้าคอยหนุนหลัง ในที่สุดตอนนี้ผมก็ได้แต่งงานแล้วครับ
#ชูใจชวนแชร์ เพราะเรารู้ว่าทุกคนมีเรื่องเล่า… ชูใจจึงชวนมา ‘ส่งต่อ’ เรื่องราวที่พระเจ้าทรงทำในชีวิตของคุณเพื่อ ‘ชูใจ’ คนอื่นต่อไป <3 อ่านรายละเอียดได้ที่ >> https://choojaiproject.org/choojai-forward
Related Posts
- Editor:
- Emma C.
- เด็กสาวหน้านิ่งจากเมืองกรุง มุ่งหน้าใช้ชีวิตในเมืองเหนือ พระเจ้านำให้ได้มาทำงานกับชูใจ เธอผู้นี้มีความสามารถหลากหลาย ทั้งวาดภาพ เขียน เรียบเรียง และเอาขามาพาดคอระหว่างนั่งทำงาน เธออินกับการสะกดคำให้ถูกต้องตามราชบันฑิตฯ และมีรสนิยมวินเทจผิดจากความเป็นเจนวาย เป็นหนึ่งใน Avenger ทีมบก.ที่จะมาช่วยชูใจผู้อื่นกัน
