“เบอร์ 2…2…2… เฮ้…ของนาย เบอร์ 7”
ผมมองไปยังกล่องของขวัญขนาดใหญ่ติดป้ายหมายเลข 2 ที่วางอยู่บนโต๊ะกลางห้องเรียน แน่นอนว่าการที่นักเรียนทุกคนในห้องต่างเอากล่องรูปร่างต่างๆ มาจับฉลากกันก็เพราะนี่เป็นโอกาสพิเศษเนื่องในวัน “คริสต์มาส” ยังไงล่ะ
เทศกาลที่คึกคักที่สุดในรอบปีเกิดขึ้นแม้อากาศในกรุงเทพฯ จะไม่เหมาะกับการฉลองเท่าไหร่ แต่ด้วยเพลงคริสมาสต์ที่ถูกเปิดคลอผ่านลำโพงขยายเสียงทั่วโรงเรียน สายรุ้ง ต้นคริสมาสต์ บ้านขนมปังที่มีหิมะคลุมบนหลังคา และถ้ำพระกุมารที่ถูกจัดแต่งอย่างสวยงาม ก็กลับทำให้บรรยากาศกลายเป็นสีเขียวแดงขึ้นมาได้
สิ่งที่ผมชอบที่สุดคือการที่ครูและนักเรียนสามารถใส่ชุดอะไรมาโรงเรียนก็ได้ ผมเลือกชุดเก่งกับรองเท้าไฟกระพริบอย่างไม่ลังเล คุณครูวิชาภาษาอังกฤษที่เคยบังคับให้เราท่องศัพท์ก่อนกลับบ้านและมีท่าทางน่ากลัวเป็นปกติ วันนี้กลับมาในชุดซานตาครอสอ้วนตุ๊ต๊ะเพื่อแจกของขวัญให้กับเด็กๆ แล้วยังมีคุณครูพละสุดโหดสวมหมวกหลากสี กับคุณครูห้องพยาบาลที่แต่งเป็นนางฟ้าใจดีออกมาจัดกิจกรรมให้พวกเราได้เล่นกันตามซุ้มอีกต่างหาก
ส่วนช่วงเวลาที่ผมรอคอยที่สุด คือ การจับฉลากของขวัญที่พวกเราเตรียมมาร่วมเดือน ของขวัญที่ผมไม่อยากได้ค่อยๆ ออกไปทีละกล่อง ทีละกล่อง คุกกี้กล่องเหล็กสีแดง นาฬิกาแขวนผนัง ผ้าขนหนู กระติกใส่น้ำ อะไรทั้งหลายที่ผมไม่ได้อยากได้ ทยอยออกไปทีละชิ้น เหลือเพียงกล่องของขวัญเบอร์ 2 ที่ผมและเพื่อนๆ ก็ต่างเดากันไปต่างๆ นาๆ ว่าข้างในคืออะไร “ต้องเป็นหุ่นยนต์พาวเวอร์เรนเจ้อร์แน่นอน” “เป็นลูกฟุตบอลหนังแท้อย่างดีก็ยังดี” ผมก็คาดหวังไว้ว่ามันต้องสุดยอดแน่ๆ
“เบอร์ 7!!”
สุดท้ายผมก็ได้ชุดเหยือกน้ำชุดใหญ่กลับบ้านไป
….
“ใครมันเอาชุดเหยือกน้ำมาจับฉลากเนี่ย!!??”
ผมเป็นคนไม่ค่อยเก่งเรื่องพวกจับฉลากอะไรแบบนี้เท่าไหร่ ถ้ามีรางวัลที่เล็กที่สุด หรือรางวัลที่คนตื่นเต้นกับมันน้อยที่สุด ผมก็มักจะได้มันกลับมาบ้านทุกครั้ง (ขนาดเล่นซุ้มสอยดาววันนี้ ผมยังจับได้รางวัลเป็นลูกอมรสมินต์สองเม็ดปลอบใจเลย) ถึงจะรู้อย่างนั้น แต่ในใจลึกๆ แล้ว ผมก็ยังคาดหวัง… นี่มันคริสต์มาสต์นะ ผมต้องได้ของขวัญที่ดีที่สุดสิ!!
ผมเป็นคริสเตียนตั้งแต่เด็ก ผ่านคริสมาสต์มาก็หลายปี เลยเข้าใจดีว่าความหมายของมันคือวันเกิดพระเยซู ผมได้ดูละครเกี่ยวกับเรื่องนี้มาทุกปีๆ บางปีผมก็ร่วมเล่นด้วย (บทแกะน้อยในโรงเลี้ยงสัตว์ไงล่ะ!!) แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้ผมเข้าใจความหมายของการที่พระเยซูมาเกิดบนโลกใบนี้เท่าไหร่…
คริสต์มาสต์ที่สุดยอดของผม ควรจะเป็น “หุ่นพาวเวอร์เรนเจอร์ครบชุด” หรือ ไม่ก็ชุดสีไม้ระบายน้ำ 120 สี ส่วนเรื่องการคิดถึงคนอื่นหรอ? อย่าไปหวังเลย!! นี่มันคริสต์มาสต์นะ ปีนึงมีครั้งนึง ผมก็ต้องมีความสุขที่สุดสิ!!
_______________
นี่ก็คือเรื่องราวคริสมาสต์ในวัยเด็กของผม
เมื่อเวลาผ่านไป เด็กน้อยในวันนั้นก็เติบโตขึ้นและได้มาเรียนที่จังหวัดเชียงใหม่ ที่นี่แหละ!! ผมว่าเป็นคริสมาสต์ที่เข้ากับบรรยากาศคริสมาสต์จริงๆ แล้ว อากาศก็หนาว ได้ใส่เสื้อหนาวหนาๆ ออกไปร้องเพลงอวยพรตามบ้าน มันเข้ากับบรรยากาศคริสมาสต์ในฝันสุดๆ จนมีปีนึงผมได้มีโอกาสไปจัดงานคริสต์มาสต์ให้กับผู้ป่วยในโรงพยาบาลเด็ก…
และนั่นก็เปลี่ยนแปลงความคิดของผมเกี่ยวกับวันนี้ไปตลอดกาล
คืนที่ 24 ธันวา ปกติแล้วผมก็จะรอของขวัญวันคริสมาสต์จากเพื่อนๆ หรือไม่ก็ใครก็ได้ในโบสถ์ที่ทำให้ผมตื่นเต้น และมีความสุข แต่ปีนี้ผมกลับต้องเป็นคนเอาของขวัญมาให้คนอื่นแทน… มันจะเป็นคริสมาสที่ดีไปได้อย่างไรล่ะ?
สิ่งที่ผมพบคือ ในโรงบาลนั้นอากาศดูอุ่นกว่าข้างนอก กลิ่นโรงพยาบาล และกลิ่นยา แค่เดินเข้าไปก็รู้สึกแปลกๆ แล้ว สิ่งที่ผมเห็นจากนั้นคือ เด็กๆ ที่บางคนก็ใส่เครื่องช่วยหายใจ บางคนนอนโดยที่มีสายน้ำเกลือติดอยู่ที่แขน พ่อและแม่ของพวกเขา บางคนก็มาเฝ้า หน้าที่ของผมคือการมาร้องเพลงคริสมาสต์ เพลงแห่งความชื่นชมยินดี เพลงแห่งความสุข ให้คนเหล่านี้ฟัง ผมจะทำได้อย่างไรกัน บรรยากาศมันขัดกันเหลือเกิน
หลังจากร้องเพลงเสร็จแล้ว พวกเราก็เอาของขวัญไปให้กับผู้ป่วยตามเตียงต่างๆ ผมได้คุยกับน้องคนนึงที่เป็นเนื้องอก แม่เขาบอกว่า “น้องมานอนที่นี่หลายวันแล้ว นี่ก็ใกล้จะสอบแล้วไม่ได้ไปโรงเรียนหลายวันแล้วเป็นห่วงมาก กลัวน้องสอบไม่ได้” เด็กๆและผู้ปกครองบางคนขอให้เราร้องเพลงคริสมาสต์ให้พวกเขาฟัง บางคนก็ขอให้เราอธิษฐานเผื่อ
นี่เป็นคริสมาสต์ ที่แปลกที่สุดที่ผมเคยเจอมาในชีวิต
นอกจากตัวของผมเองที่รอคอยของขวัญ ยังมีเด็กๆ และคนอีกหลายคนที่แม้แต่จะฉลองคริสมาสต์ที่บ้านกับครอบครัวก็ยังไม่มีโอกาส บางคนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะมีชีวิตพ้นผ่านสิ้นปีนี้หรือไม่
ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณพระเยซูคริสต์ที่มาบังเกิดในวันคริสมาสต์ เพื่อให้เราทุกคนได้รับความรอด นี่คือของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้วที่เราได้รับแล้ว แต่ไม่เคยได้สนใจ ไม่เคยได้แบ่งปันกับคนอื่นเลย
คริสมาสต์ในความทรงจำของผมคืนนั้น
ได้เปลี่ยนแปลงความคิดของคริสมาสต์ไปตลอดกาล
_______________
“เบอร์ 2…”
นี่ก็เป็นคริสมาสต์อีกปี ที่ผมได้มีโอกาสกลับมาจัดงานให้เด็กๆ รวีที่โบสถ์ ผมยืนมองเด็กๆ ในห้องรวีลุ้นว่าจะได้รับของขวัญชิ้นไหน ภาพในวันนี้ไม่ต่างกับผมในวัยเด็กเลย สิ่งที่คิดในใจอยากจะพูดออกไปเหลือเกินกับทุกๆ คนในห้องนั้นว่า
“ของขวัญที่ดีที่สุด… พวกเราได้รับแล้วในพระเยซูคริสต์”
แต่สิ่งที่ก็ทำได้แค่บอกเด็กรวีที่มารับกล่องของขวัญกล่องสีแดงเบอร์ 2 คนนั้นไปว่า
“หนูได้คุ๊กกี้กล่องแดง อร่อยนะ… อย่าลืมแบ่งคนอื่นด้วยล่ะะ ^^”
.
สุขสันต์วันคริสมาสต์ กับ กล่องของขวัญเบอร์ 2 นะครับ
ด้วยรัก และชูใจ
Related Posts
- Author:
- พี่ชายผู้อบอุ่นละมุนละไม เวลาใส่หมวกกันน๊อคแล้วนั่ลล๊าคดั่ง Pororo อดีตมาสเซอร์วิชาสอนศิลปะ ปัจจุบันถวายตัวรับใช้ที่โบสถ์สไตล์ลอฟๆ ชอบขีดๆ เขียนๆ วาดๆ
- Illustrator:
- Emma C.
- เด็กสาวหน้านิ่งจากเมืองกรุง มุ่งหน้าใช้ชีวิตในเมืองเหนือ พระเจ้านำให้ได้มาทำงานกับชูใจ เธอผู้นี้มีความสามารถหลากหลาย ทั้งวาดภาพ เขียน เรียบเรียง และเอาขามาพาดคอระหว่างนั่งทำงาน เธออินกับการสะกดคำให้ถูกต้องตามราชบันฑิตฯ และมีรสนิยมวินเทจผิดจากความเป็นเจนวาย เป็นหนึ่งใน Avenger ทีมบก.ที่จะมาช่วยชูใจผู้อื่นกัน
- Editor:
- Emma C.
- เด็กสาวหน้านิ่งจากเมืองกรุง มุ่งหน้าใช้ชีวิตในเมืองเหนือ พระเจ้านำให้ได้มาทำงานกับชูใจ เธอผู้นี้มีความสามารถหลากหลาย ทั้งวาดภาพ เขียน เรียบเรียง และเอาขามาพาดคอระหว่างนั่งทำงาน เธออินกับการสะกดคำให้ถูกต้องตามราชบันฑิตฯ และมีรสนิยมวินเทจผิดจากความเป็นเจนวาย เป็นหนึ่งใน Avenger ทีมบก.ที่จะมาช่วยชูใจผู้อื่นกัน
