Oct 10
.
แม่บอกว่า
“เราต้องเชื่อว่าพระเจ้าทรงเลี้ยงดูเรา
ชีวิตไม่ต้องเครียดให้มาก ค่อยๆ หาทางไป
ถ้ายังหางานไม่ได้ก็กลับมาเที่ยวบ้านช่วงปิดเทอม”
ส่วนเพื่อนบอกว่า
“ชีวิตเราในทุกวันมันไม่เลื่อนลอยหรอก ถึงจะยังไปไม่ถึงจุดที่เราอยากไปอยู่
แต่พระเจ้ามีแผนการในทุกวัน และทุกประสบการณ์จะนำไปสู่ที่ที่พระเจ้าต้องการให้เราไปอยู่”
รู้สึกอุ่นใจยังไงไม่รู้แหะ
.
ใช่… เราเต็มไปด้วยความกลัว
เรามองไม่เห็นทางข้างหน้า
และคิดไม่ออกว่าจะทำสิ่งนี้ได้ยังไง
จะได้งานมาได้ยังไง และงานนั้นจะเป็นยังไง
เราไม่รู้อะไรเลย แต่ช่างมันเถอะ
ช่างความรู้สึกมัน ไม่อยากจะสนใจละ
สิ่งเดียวที่อยากสนใจตอนนี้คือ เชื่อว่าพระเจ้ารักและดูแลเราอยู่
เราจะไม่ฟังเสียงร้ายๆ ข้างในอีกแล้ว
_______________
Oct 16
.
สภาวะ “ตามล่าหางาน” ยังคงเข้มข้น
เรียกได้ว่าสมัครงานในเว็บทุกวัน วันละสามสี่งาน
ทุกอย่างก็ยังเงียบ
และมาถึงจุดที่ต้องออกไปเดินสมัครตามร้านด้วย (อีกแล้วเหรอเนี่ย!)
มันเป็นพื้นที่ความกลัวของเราจริงๆ ในการออกไปเผชิญหน้ากับคน
อย่างหนึ่งที่พระเจ้าสอนในช่วงนี้คือ
เรามีความคิดอยากมาเมืองนอก เพื่อตัวเองจะได้เติบโต
เพราะเราคิดว่าเมื่อเราได้มาใช้ชีวิตเอง ได้อยู่นอก comfort zone แล้วเราจะเปลี่ยนแปลง
แต่เราลืมไปว่า เราต้องผ่าน “กระบวนการการสร้าง” ก่อนจะก่อเกิดเป็นการเปลี่ยนแปลงและเติบโต
พระเจ้าวาง “กระบวนการสร้าง” ไว้เพื่อให้เราเติบโตอยู่แล้ว
แต่ถ้าเราเองไม่ยอมเอาตัวเข้าไปอยู่ใน “กระบวนการสร้าง” ของพระเจ้า
เราก็จะไม่มีโอกาสได้รับการเปลี่ยนแปลงและเติบโต
ไม่ว่าตัวเราจะอยู่ในประเทศไหนก็ตาม
.
ถ้างั้นเนอะ ไม่ว่าจะกลัวมันมากแค่ไหน
ก็ให้ก้าวออกไปทั้งๆที่กลัว และรู้ว่าพระเจ้าไปกับเรา
ยอมเอาตัวเองเข้าไปอยู่ใน “กระบวนการสร้าง” นั้น
เพื่อเราจะได้เติบโต ไปเป็นคนอย่างที่พระเจ้าสร้างมาให้เป็น
_______________
Oct 18
.
ไปสัมภาษณ์งานที่โรงพยาบาลมาวันนี้
บรรยากาศดีน่าทำงาน
จะได้หรือไม่ได้ ก็ขึ้นอยู่กับพระเจ้าแล้ว
แถมมีโทรศัพท์จากร้านอาหารอีกที่ให้ไปเริ่มทำงานด้วย
รอมาตั้งนาน
พอจะมาก็มาพร้อมกันเลย
เลยตัดสินใจให้เพื่อนไปสัมภาษณ์งานร้านอาหารแทน
ส่วนเราเลือกรอผลสัมภาษณ์จากโรงพยาบาล
แต่….. ถ้าไม่ได้ล่ะ
ใจกระวนกระวายจนนั่งไม่ติดแล้ว
_______________
Oct 19
.
ไปส่งเพื่อนทดลองงานที่ร้านอาหาร
มีโทรศัพท์มาจากโรงพยาบาล
ว่าเราได้งาน!!!
งืออออออ
รู้สึกแบบ
วู้ววววววว!!! รอมาหลายเดือน
หลายเดือนแห่งความกระวนกระวาย
กระวนกระวายจนได้เรียนรู้ที่จะวางใจในพระเจ้าจริงๆ
แล้วพระเจ้าก็ตอบคำอธิษฐานของเราจริงๆ
ขอบคุณค่ะพระเจ้า : )
_______________
Nov 20
.
ทำงานมาเกือบเดือน
ชอบงานนี้มาก
รู้สึกว่าตอนทำงานแล้วมีความสุข
และได้ความรู้สึกว่าดูแลคนอื่นอยู่
ข่าวใหม่ในที่ทำงานคือหัวหน้าจะย้ายตำแหน่ง
และคนที่ทำอาหารอยู่ตอนนี้อาจได้เลื่อนไปเป็นหัวหน้าแทน
ซึ่งตำแหน่งทำอาหารก็จะว่าง
และเค้าเทรนเราเพื่อเราจะได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นไป
พึ่งทำงานแค่เดือนเดียว ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะได้เลื่อนตำแหน่งเร็วอย่างนี้
พอเทียบกับเพื่อนๆ ที่ได้งานก่อนหน้าเรา
แต่ตอนนี้บ่นเรื่องงานมากว่า งานไม่โอเคและไม่มีความสุข
ทำให้เราได้รู้ว่า…
.
เวลาของพระเจ้าอาจไม่ทันใจเรา
แต่เรามั่นใจได้ว่าพระเจ้าก็ไม่เคยช้าเกินไป
และสิ่งที่พระเจ้าให้ดีที่สุดเสมอ
(ติดตามอ่าน New Me in New Zealand ภาค2 ตอนต่อไปได้
ในวันพฤหัสบดีที่ 4 ตุลาคม 2561 ทางเว็บไซด์ www.choojaiproject.org หรือ
กดติดตามทางเพจเฟสบุ๊ค https://www.facebook.com/choojaiproject/)
Related Posts
- Author:
- หนึ่งในทีมผู้แปลชูใจ ผู้สืบทอดกิจการสายไหมของครอบครัว จบศึกษาอิงค์ แต่ไม่ได้อยากเป็นครูในระบบ มีความมุ่งมั่นที่จะตามหาฝันไปไกลถึงเมืองที่มีแกะมากกว่าประชากรในประเทศ
- Editor:
- Jick
- บก.ชูใจ ผู้ใฝ่ฝันจะชูใจน้องๆ จากความพลาดของตัวเอง
