Apr 14,
.
เข้าสู่ภาวะการหางาน
แค่คิดก็ทำให้เราท้อยังไงไม่รู้
รู้สึกว่าชีวิตที่นี่มันคือของจริง
ไม่สบายและมีความช่วยเหลือจากรอบข้างพร้อมอยู่ตลอด
และไม่มีมือจากรอบข้างคอยหนุนหลัง
ทั้งๆ ที่เราก็รู้ว่ายังมีครอบครัวและเพื่อนอยู่เสมอ
แต่ความห่างไกลทำให้เราโดดเดี่ยวได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ความคิดเริ่มปั่นป่วนอีกครั้ง
จะต้องเดินออกไปหางาน
มันยากสำหรับเราจริงๆ ที่จะเดินเข้าไป แล้วเอ่ยปากถาม
ที่จะต้องริเริ่มทำอะไรทั้งๆ ที่ไม่ชอบ
มันทำให้เราอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
แต่ถ้าไม่มีงาน ก็ไม่มีเงินใช้
จะใช้เงินเก็บไปเรื่อยๆ แบบนี้ก็ไม่ได้
แถมมาถึงนี่แล้ว ก็ต้องเก็บเกี่ยวประสบการณ์
เฮ้อออออออ!
วันนี้ต้องลากตัวเองออกไป ทั้งๆ ที่ใจไม่อยากเลยจริงๆ
_______________
Apr 24
.
ผ่านไปกว่าอาทิตย์ที่คอยไปหางาน
สุดท้ายไปกินร้านอาหารไทยตรงข้ามบ้าน
เอาวะ ลองถามๆ ไปเหอะ
ได้งานซะนี่!
.
โอ้โหหหห นั่งรถออกไปหางานตั้งไกล
แต่กลับได้งานตรงข้ามบ้าน ที่สะดวกสบายไม่ต้องเดินทาง
ไม่ต้องเสียค่ารถบัสอีกแน่ะ
ในเวลาที่เรามองเห็นแต่ปัญหาและความยากลำบาก
พระหัตถ์ของพระเจ้าก็ยังคอยรองรับและมีสิ่งดีให้กับเราเสมอเนอะ
ไม่รู้ว่างานนี้จะเป็นยังไง
ซักวันคงต้องเปลี่ยน เพราะเราก็อยากมีประสบการณ์กับคนท้องถิ่นมากกว่า
แต่อย่างน้อยก็ได้งานแล้ว
และได้รู้ว่าพระเจ้าทรงฟังเสียงเราเสมอ
_______________
May 19
.
รู้สึกเหงาและเบื่ออย่างบอกไม่ถูก
อะไรที่เคยมี ที่เคยทำ ก็ไม่มีและไม่ได้ทำแล้ว
อยู่ที่ไทยเคยได้เล่นดนตรี ได้ใช้เวลากับเพื่อน
ออกไปขับรถเล่นเวลาเครียด
ทุกอย่างที่เราเคยทำเพื่อคลายเครียด
ตอนนี้พึ่งรู้ว่ามันสำคัญขนาดไหน
พออยู่ที่นี่ เหมือนไม่มีที่ระบาย
มีแต่ความกดดันมากขึ้น อัดๆ เข้ามาจนไม่มีทางออก
สะสมไปทุกวัน ทำให้เราจมอยู่กับตัวเองมากขึ้น
ไม่เข้าใจว่าเราเป็นอะไร และต้องแก้ไขยังไง
T_T
_______________
June 13
.
ในที่สุดก็ได้ออกมาปลดปล่อยความเบื่อ
ออกไปเที่ยวกับเพื่อนในคลาส สนุกสนานสุดๆ !!!
รู้สึกดีใจที่ได้ผ่อนคลายซะที
.
แต่พอกลับเข้ามากินข้าวเย็นในเมือง
ขณะที่กำลังจะจ่ายเงิน ปรากฎว่า….
หากระเป๋าไม่เจอ!!!!!
อ้าววว กระเป๋าไปไหนวะ!
นึกย้อนกลับไป ตายแล๊วววว!!!
น่าจะหายแน่ๆ
รีบนั่งเรือข้ามฟากกลับไปเดินดู (เข้ายังให้ข้ามฟรีเพราะไปหาของหาย)
ไม่เจอออออ!!!
.
ความรู้สึกคืออยากด่าตัวเองมาก
อยากร้องไห้ก็ร้องไม่ออกเพราะยังต้องคอยตามหากระเป๋า
สุดท้ายก็ไม่เจอ ต้องแบกความรู้สึกอึนๆ กลับบ้านแทน
ลาก่อน….
กระเป๋า… ที่อุตส่าห์ซื้อมากจากดิสนี่ย์
กล้องฟิล์ม… พร้อมความทรงจำในนั้น
สมุดบันทึก… คืออออ เป็นของหวงมากนะนั่น มีความทรงจำเพียบ
รวมถึงสมุดเจ้าปัญหา คือพาสปอร์ตของช้านน ไปแล้วจ้า
โอ้ยยยย ฮืออออออ
_______________
Jul 17
.
หลังจากไปแจ้งตำรวจ และรอสองอาทิตย์
ก็ยังคงไม่เจอกระเป๋า ต้องบินมาทำพาสปอร์ตใหม่อีกเมืองหนึ่งที่ชื่อเวลลิงตัน
ก็ดีนะ ได้ใช้เวลาเงียบๆ เพื่อคิดใคร่ครวญสิ่งที่ผ่านไป ทบทวนตัวเอง
เราได้รู้แล้วว่า
ความสนุกสนานก็เป็นสิ่งดีต่อชีวิตนะ
เราเครียดเราก็ต้องระบายออกเป็นเรื่องธรรมดา
แต่ความสนุกสนานที่ขาดสติ โดยเฉพาะเรื่องสนุกสนานที่ไม่ใช่ปัญญาจากพระเจ้า
เพราะนั่นอาจพาเราเข้าสู่ปัญหาได้
ตอนนี้เราคงทำอะไรไม่ได้ นอกจากเรียนรู้จากมัน
เติบโตขึ้นและตั้งใจทำทุกอย่างให้ดีขึ้น
อีกหนึ่งก้าวกับพระเจ้าในวันนี้ ที่ลูกได้ขยายความเป็นตัวเองออกไป
(ติดตามอ่าน New Me in New Zealand ภาค2 ตอนต่อไปได้
ในวันพุธที่ 3 ตุลาคม 2561 ทางเว็บไซด์ www.choojaiproject.org หรือ
กดติดตามทางเพจเฟสบุ๊ค https://www.facebook.com/choojaiproject/)
Related Posts
- Author:
- หนึ่งในทีมผู้แปลชูใจ ผู้สืบทอดกิจการสายไหมของครอบครัว จบศึกษาอิงค์ แต่ไม่ได้อยากเป็นครูในระบบ มีความมุ่งมั่นที่จะตามหาฝันไปไกลถึงเมืองที่มีแกะมากกว่าประชากรในประเทศ
- Illustrator:
- tumtim
- เด็กสาววัยรุ่นพึ่งจบจิตวิทยามาหมาดๆ แต่มุ่งมั่นตั้งใจจะทำงานสายกราฟิก เธอผู้ยังหาค้นหาตัวเองคนนี้มีความสามารถมากมายที่ตัวเองไม่มั่นใจอยู่ตลอดเวลา เลยเจอพี่ชูใจจับมาใช้งานให้มั่นใจซักทีว่าตัวเองมีของ
- Editor:
- Jick
- บก.ชูใจ ผู้ใฝ่ฝันจะชูใจน้องๆ จากความพลาดของตัวเอง
