25 มีนา 2016
.
“ไปเมืองนอกได้อะไรบ้าง?”
“ก็ได้ภาษาอยู่แล้วนี่ แล้วจะไปเรียนภาษาที่นั่นทำไมอีก เสียดายตังค์เปล่าๆ” แม่บอก
ถึงจะมีวิธีไป ก็ติดปัญหาเรื่องเงินอยู่ดี เฮ้อออ….
_______________
30 มีนา 2016
.
หมกมุ่น ….
สับสน….
ก้าวต่อไปคือ….?
เราจะแน่ใจได้ยังไงว่านี่เป็นสิ่งที่พระเจ้านำจริงๆ?
หรือเรากำลังทำสิ่งที่เราต้องการ แต่จริงๆ แล้วพระเจ้าไม่ได้นำให้เราไปทางนี้?
แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าอะไรเป็นน้ำพระทัยพระเจ้า?
โอ้ยยยยยยยยยย T_T
พระเจ้าคะ….
นาวาขอยอมวางความฝันนี้ไว้ให้พระเจ้าดีกว่า
ไม่อยากไปสู้คนเดียวในที่ๆ พระเจ้าไม่ได้นำไป
_______________
2 กรกฏา 2016 ณ ร้านโรตี
.
“ที่จะไปเมืองนอกนี่จะไปทำอะไร มีแผนว่าจะทำอะไรต่อ?”
“ถ้ามีเป้าหมาย เป็นสิ่งที่อยากทำจริงๆ ก็จะช่วยอยู่ แต่ถ้าอยากไปเที่ยวเล่นไม่ช่วยหรอก”
“อยากให้ได้ทำอะไรที่ชอบ ที่จะมีความสุขแล้วกลับมาใช้อะไรได้”
บทสนทนากับพี่โอวันนี้ที่ร้านโรตี
โอ๊ยยยยพระเจ้าคะ แบบนี้เลยเหรอ
ทั้งๆ ที่ไม่เคยเล่าความฝันอะไรให้เค้าฟังเลย
และไม่คิดว่าเค้าจะเข้าใจหรือสนใจเรื่องไล่ตามความฝันอะไรนี่
แต่อยู่ดีๆ เค้าออกปากจะช่วย โดยที่เรายังไม่ได้พูดอะไรเลย!
“พระองค์บันดาลทุกสิ่ง ที่เกินความเข้าใจของเรา”
พึ่งรู้ว่าน้ำตาแห่งความสุขมันมีอยู่จริง
_______________
11 กรกฏา 2016
.
พึ่งอธิษฐานเสร็จ ขอให้พระเจ้านำตามน้ำพระทัย
เดินออกห้องมา ประโยคแรกที่พ่อพูดคือ
“ตกลงจะไปเรียนอะไร?”
“ย่ากำลังจะขายที่ดินพอดี คงมีเงินให้ไปเรียนได้”
เรา “!!!!!!”
บางทีพระเจ้าก็ตอบคำอธิษฐานแบบที่ทำให้เราตกใจอยู่บ่อยๆ
_______________
14 สิงหา 2016
.
สถานการณ์ขึ้นๆลงๆ
พ่อบอกจะให้ไป
แต่คือการจำใจให้ไป ไม่ใช่การเห็นด้วย
แล้วก็ยังมีคำพูดเดิมๆ
“ไปแล้วมันจะได้อะไร”
คิดว่าจะไปเรียนทำอาหาร
มันก็น่าสนใจในระดับนึงนะ
แต่ถ้าเกิดเรียนแล้วไม่ชอบอีกล่ะ?
ถ้าทำได้ไม่ดีล่ะ?
จะหางานได้มั้ย? คุ้มกับเงินที่ไปรึเปล่า?
ชีวิตไม่เคยต้องวางแผนใช้เงินเยอะแบบนี้มาก่อน
คนรอบข้างก็ไม่ได้ออกตัวสนับสนุนความคิดเราเต็มร้อยเท่าไหร่
คงเพราะครอบครัวเราไม่ชอบความเสี่ยง
กดดัน ฟุ้งซ่าน ไม่มั่นใจ….
มาครบหมดเลยจ้า
_______________
20 สิงหา 2016
.
หลังสอนเปียโน อ.ชุลี ก็ได้มาอัพเดทชีวิตกันต่อ
มาอีกแล้ววว คำหนุนใจจากคนแปลกหน้า
“ฉันเป็นผู้หญิงอินเดียคนแรกในหมู่บ้านที่จะมาเป็นมิชชันนารีอยู่ต่างประเทศ
ไม่มีใครที่สามารถให้ข้อมูลหรือความช่วยเหลือได้เลย
คนรอบข้างก็ไม่เห็นด้วย เพราะผู้หญิงอินเดียอายุประมาณนี้ควรจะแต่งงานมีครอบครัวได้แล้ว
แต่ฉันก็ตัดสินใจที่จะมา
แต่ละขั้นตอนไม่ได้ง่าย ต้องอธิษฐานและรออยู่เป็นปี
แต่พระเจ้าไม่ลืมพระสัญญาของพระองค์
และตอนนี้ฉันได้มาที่นี่ ทำตามความฝันของตัวเอง
ส่วนเพื่อนคนที่คัดค้านตอนนั้น ก็ยังอยู่ที่อินเดีย และยังไม่ได้แต่งงาน”
นั่นสินะ การมีชีวิตนอก Comfort zone มันไม่ได้ง่าย
แต่เรารู้ว่าพระเจ้าอยู่ด้วยและนำไปในทุกกระบวนการ
อุปสรรคปัญหาเป็นเรื่องที่ทุกคนต้องเจอ
แต่พระเจ้าจะทำให้ทุกอย่างลงตัวอย่างสวยงามในที่สุด
_______________
23 สิงหา 2016 ขณะกำลังอธิษฐานปล้ำสู้
.
ถึงเวลาต้องคุยกับพ่อจริงจังแล้ว
รู้สึกลุ้น บวกกังวลบอกไม่ถูก
แต่อะไรที่ต้องทำมันก็ต้องทำ
ขออธิษฐานไปอีกซักอาทิตย์นึงละกัน >.<!
(ติดตามอ่าน New Me in New Zealand ตอนต่อไปได้ในวัน พุธ ที่ 19 กันยายน 2018
เวลา 19.00 น. ทางเว็บไซด์ www.choojaiproject.org หรือ
กดติดตามทางเพจเฟสบุ๊ค https://www.facebook.com/choojaiproject/)
Related Posts
- Author:
- หนึ่งในทีมผู้แปลชูใจ ผู้สืบทอดกิจการสายไหมของครอบครัว จบศึกษาอิงค์ แต่ไม่ได้อยากเป็นครูในระบบ มีความมุ่งมั่นที่จะตามหาฝันไปไกลถึงเมืองที่มีแกะมากกว่าประชากรในประเทศ
- Illustrator:
- tumtim
- เด็กสาววัยรุ่นพึ่งจบจิตวิทยามาหมาดๆ แต่มุ่งมั่นตั้งใจจะทำงานสายกราฟิก เธอผู้ยังหาค้นหาตัวเองคนนี้มีความสามารถมากมายที่ตัวเองไม่มั่นใจอยู่ตลอดเวลา เลยเจอพี่ชูใจจับมาใช้งานให้มั่นใจซักทีว่าตัวเองมีของ
- Editor:
- Jick
- บก.ชูใจ ผู้ใฝ่ฝันจะชูใจน้องๆ จากความพลาดของตัวเอง
