ที่มา: “พระเจ้าอนุญาตให้เหลี่ยมมุมของเราถูกขัดเกลาด้วยกระดาษทรายแห่งชีวิต” จาก มานาประจำวันที่ 26/7/2016
“โอ้ย เมื่อไหร่จะเสร็จเนี่ย”
นี่ก็วันที่ 3 เข้าไปแล้วที่ต้องมานั่งขัดโต๊ะ
เรื่องมีอยู่ว่าเรากับสามีพึ่งแต่งงานกันค่ะ เราสองคนกำลังจะลงทุนทำร้าน และด้วยงบประมาณที่มีไม่มาก ทำให้เราตัดสินใจซื้อวัสดุมาทำกันเองทั้งหมด ซึ่งตอนนี้เรากำลังทำโต๊ะกันอยู่
…
ฉันในฐานะผู้ช่วยก็ได้แต่รับคำสั่งว่าต้องทำอะไรบ้าง งานที่ผู้หญิงอย่างเราทำได้มีไม่มากนักหรอกค่ะ หนึ่งในนั้นคือการขัดหน้าไม้ ที่ง่ายพอสำหรับผู้หญิงอย่างเราจะสามารถ ฉันกับน้องๆ จึงนั่งขัดไม้ด้วยมือและเครื่องสลับกันไป เราพิสูจน์ความลื่นของหน้าไม้ด้วยมือจนกระทั่งรู้สึกว่ามันลื่นมือพอแล้ว และเพราะคิดว่าเสร็จสิ้นกระบวนการแล้วก็ลงแว๊กซ์เพื่อเคลือบสีไม้ทันที ก่อนจะรอให้แห้งเพื่อนำไปประกอบกับขาโต๊ะสำเร็จรูปที่ซื้อมา
แต่หลังจากที่รอแว๊กซ์แห้ง พอลองลูบหน้าไม้อีกครั้งกลับพบว่าหน้าไม้ที่คิดว่าขัดจนเนียนแล้ว พอลงแว๊กซ์เสร็จกลับมีเสี้ยนไม้จากไหนไม่รู้ผุดขึ้นมาทำให้สากมือ คุณสามีเลยต้องไปหาวิธีในอินเตอร์เน็ตว่าจะแก้ปัญหานี้ยังไง
วิธีที่ได้มาก็คือทำเหมือนเดิมนั่นแหละ ขัดหน้าไม้ ลงแว๊กซ์ แต่ต้องทำซ้ำ 3 รอบ หรือจนกว่าหลังจากเอาผ้าเปียกเช็ดไม้แล้วให้สัมผัสไม่สากมือ วันนี้พวกเราเลยลงมือขัดหน้าไม้กันต่อทั้งวัน ขัดไป ลูบไป เช็ดไป ทาแว๊กซ์ไป วนเวียนไปอยู่อย่างนี้ทีละแผ่น
มันเป็นกระบวนการที่น่าเบื่อเอาการ ตอนทำช่วงแรกก็พอจะยังอดทนได้อยู่ แต่เมื่อต้องทำซ้ำไปมาอยู่หลายรอบก็เริ่มจะเบื่อ ในใจอดบ่นงึมงำไม่ได้เพราะอากาศทั้งร้อน แล้วยังเต็มไปด้วยฝุ่น และกลิ่นแว๊กซ์อีก
ขณะที่ฉันขัดไม้อยู่นั้น มือที่ลูบก็ค่อยสัมผัสไม้ที่ลื่นมือขึ้น จากวันแรกที่คิดว่าลื่นแล้ว พอยิ่งทำก็ยิ่งแปลกใจที่มันยังลื่นขึ้นได้เรื่อยๆ (แต่สิ่งที่หยาบและสากขึ้นเรื่อยกลับเป็นมือเราเสียเอง 555)
จนสุดท้าย หน้าไม้ก็ได้ปรากฏความเนียนนุ่มลื่น เราแต่ละคนที่มาช่วยกันขัดไม้ พอได้ลูบไม้ก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า “โห นุ่มลื่นมาก” ทุกคนลงความเห็นว่าสัมผัสของไม้ช่างต่างกับวันแรกที่ซื้อไม้มาอย่างหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว
…
จังหวะนั้นเองที่พระเจ้าทำให้ฉันฉุกคิดถึงชีวิตคริสเตียนอย่างเราๆ พระเจ้าคงใช้วิธีเดียวกันนี้ในการขัดเกลาเราสินะ โดยใช้พระคัมภีร์เล่มเดิมๆ คนรอบตัวเดิมๆ ปัญหาเดิมๆ มาขัดนิสัยเราซ้ำไปซ้ำมา จนกว่าเราจะเนียนนุ่มและใช้การได้
มันเป็นกระบวนการที่คนทำต้องใช้เวลาและความอดทนมากจริงๆ เพราะเมื่อไม้เปียกก็อาจจะเจอเสี้ยนไม้ขึ้นมาอีก ทำให้เห็นภาพเลยว่ากระบวนการที่พระเจ้าจะขัดเกลามนุษย์ซักคนให้เป็นคนใช้การได้นี่มันนานนะ และพระเจ้าก็ต้องอดทนกับเราน่าดู แต่สุดท้ายเมื่อขัดเสร็จแล้วเราก็จะกลายเป็นเหมือนหน้าไม้ที่พร้อมใช้งานนี่แหละ
เราจะภูมิใจเมื่อมีคนมาใช้โต๊ะที่ถูกเตรียมมาอย่างดี สัมผัสแล้วลื่นปรื้ดๆ
คงเหมือนพระเจ้าที่ภูมิใจในตัวเราที่ยอมถูกขัดเกลาจนใช้การได้
นี่อาจจะตอบคำถามแห่งความน่าเบื่อของชีวิตคริสเตียนก็ได้ว่า ทำไมเราต้องเฝ้าเดี่ยว ทำไมต้องคอยสอนคอยบอกกันให้อธิษฐาน อ่านพระคัมภีร์อยู่ตลอด ทำไมต้องอยู่ร่วมกับคนอื่นที่คอยทำให้เราต้องปรับตัว เรียนรู้ไม่จบสิ้น หรือทำไมเราต้องมีแต่เรื่องลำบากใจ มีอุปสรรคให้ต้องท้อกันอยู่เรื่อยๆ
.
การขัดไม้ครั้งนี้ได้ให้คำตอบนั้นกับฉัน เหมือนพระเจ้ากระซิบที่ข้างหูเบาๆ ว่า
“ก็เพราะตอนนี้ ชีวิตเจ้ายัง “สาก” อยู่ยังไงล่ะ!”
#ชูใจชวนแชร์ เพราะเรารู้ว่าทุกคนมีเรื่องเล่า… ชูใจจึงชวนมา ‘ส่งต่อ’ เรื่องราวที่พระเจ้าทรงทำในชีวิตของคุณเพื่อ ‘ชูใจ’ คนอื่นต่อไป ( <3 อ่านรายละเอียดได้ที่ >> https://choojaiproject.org/choojai-forward/ )
Related Posts
- Author:
- บก.ชูใจ ผู้ใฝ่ฝันจะชูใจน้องๆ จากความพลาดของตัวเอง
- Illustrator:
- Emma C.
- เด็กสาวหน้านิ่งจากเมืองกรุง มุ่งหน้าใช้ชีวิตในเมืองเหนือ พระเจ้านำให้ได้มาทำงานกับชูใจ เธอผู้นี้มีความสามารถหลากหลาย ทั้งวาดภาพ เขียน เรียบเรียง และเอาขามาพาดคอระหว่างนั่งทำงาน เธออินกับการสะกดคำให้ถูกต้องตามราชบันฑิตฯ และมีรสนิยมวินเทจผิดจากความเป็นเจนวาย เป็นหนึ่งใน Avenger ทีมบก.ที่จะมาช่วยชูใจผู้อื่นกัน
- Editor:
- Emma C.
- เด็กสาวหน้านิ่งจากเมืองกรุง มุ่งหน้าใช้ชีวิตในเมืองเหนือ พระเจ้านำให้ได้มาทำงานกับชูใจ เธอผู้นี้มีความสามารถหลากหลาย ทั้งวาดภาพ เขียน เรียบเรียง และเอาขามาพาดคอระหว่างนั่งทำงาน เธออินกับการสะกดคำให้ถูกต้องตามราชบันฑิตฯ และมีรสนิยมวินเทจผิดจากความเป็นเจนวาย เป็นหนึ่งใน Avenger ทีมบก.ที่จะมาช่วยชูใจผู้อื่นกัน
